Opvallend in het werk van Ada Breedveld zijn de verfijnd decoratieve patronen die de ‘setting’ vormen van haar voorstellingen. Het thema "oermoeder", vaak in gezelschap van tulpen, vissen, slangen of andere motieven uit flora en fauna. Motieven die in de geschiedenis van de (Nederlandse) schilderkunst vaker voorkomen en waaraan dikwijls een symbolische betekenis is toe te schrijven. Een ding is echter altijd duidelijk: deze vrouw is een vruchtbaarheids-symbool par excellence. Maar ook meer, zij is ook sensueel, erotisch, frivool, voluptueus, humoristisch, loyaal in vriendschap, soms wat eenzaam en triest, dan weer gezellig en sociaal.
Maar wat het meest opvalt, een ‘constante’ op bijna alle doeken, is de glimlach, de mysterieuze glimlach die steeds weer opduikt. Mysterieus omdat de ogen altijd gesloten zijn, alsof de tevredenheid waar de glimlach uiting aan geeft van binnenuit komt. Alsof deze glimlach het resultaat is van zelfcontemplatie van beschouwing van de essentie van het vrouwzijn in al haar facetten.
